We hebben een nieuwe president!

Natuurlijk kan het u als trouwe lezer niet zijn ontgaan dat er enkele weken geleden, om precies te zijn op 27 oktober, presidentsverkiezingen zijn geweest op de flanken van de Kaukasus. En dan weet u ook, dat al gauw na het sluiten van de stembureaus duidelijk werd dat er definitief een einde is gekomen aan het tijdperk Misha Saakashvili. Ik weet nog goed dat Marika en ik hem voor het eerst van dichtbij meemaakten toen hij in september 2003 de eeuwige vlam ontstak bij het monument op het Heldenplein. Een jong, charismatisch en aanstormend politicus die twee maanden na deze ceremonie het Georgische parlement bestormde, gewapend met enkel rozen, en daarmee Shevardnadze na frauduleuze verkiezingen naar huis stuurde. De Rozenrevolutie was een feit en er kwam een einde aan een bewogen tijdperk. Tien jaar later is het de beurt aan Saakashvili zelf om plaats te maken voor een nieuwe leider. Mocht u geinteresseerd zijn, er staan haast aandoenlijke beelden van Misha en Sandra op youtube waarin zij tussen de verhuisdozen bezig zijn hun appartement op te ruimen. Wederom komt er een einde aan een tijdperk. Een tijdperk van hoop, vooruitgang, maar ook strijd, ongeloof en teleurstelling. Na tien jaar had de meerderheid van de Georgiers het denk ik wel gehad met Misha, die in de laatste jaren veel van zijn krediet had verspeeld. Een nieuwe beweging (Georgische Droom) betrad de politieke arena en veegde vorig jaar de nationalen van Saakashvili terug de oppositiebanken in. En ook bij de presidentsverkiezingen van 27 oktober waren het de dromers die aan het langste eind trokken: hun kandidaat, de 44-jarige Giorgi Margvelashvili, behaalde met zo'n 63% van de stemmen een absolute meerderheid in de eerste ronde, waarmee hij de nieuwe president van Georgie werd. De kandidaat van Misha's beweging werd een goede tweede, maar wel met slechts 20% van de kiezers achter zich.
Opnieuw leven we tussen hoop en vrees. Welke kant gaat het nu weer op? Verzoening met de Russen en tegelijkertijd integratie in de Europese familie van de EU en de transatlantische NAVO? Het hangt af van de president, hoewel deze veel minder macht heeft dan Misha dat heeft gehad. De premier is vanaf heden de man die aan de touwtjes trekt. Ik stelde hem in de zomer al aan u voor toen hij een krans legde in Poti ter ere van de gevallenen bij de kustwacht: de 31-jarige Irakli Garibashvili. Tss, hoor ik u zeggen, dat is wel heel jong. Ik kan u geruststellen, de pas aangestelde minister van binnenlandse zaken, toch een sleutelpost in een regeringsploeg, is slechts 28 jaren jong... Het zijn jonge honden die Georgie naar een betere toekomst moeten gaan loodsen. Wij wensen de Georgische president en de regeringsploeg veel wijsheid en kracht toe deze immense klus te klaren! Op 17 november werd Margvelashvili op de binnenplaats van het oude parlementsgebouw in Tbilisi beedigd als president en bestaat de kans dat het voor 200 miljoen dollar gebouwde parlementsgebouw in Koetaisi leeg komt te staan. Net als de kanselarij van de vorige president trouwens... Alsof men bang is lastig te worden gevallen door de geest van Misha die zo sterk met beide gebouwen verbonden was. En die instabiliteit bevalt me niet. De president is weg, leve de nieuwe president! Gegroet vrienden.