Borderisation

Sinds 2009 is het een en al werk in uitvoering langs de 'administrative boundary line' (ABL) tussen Zuid- Ossetie en het door de Georgische regering gecontroleerde grondgebied. Overigens hangt het er vanaf van welke kant u het conflict wilt bekijken. Bekijkt u het van Osseetse of Russische zijde, dan zult u eerder spreken van het 'afbakenen van de staatsgrens' van de republiek Zuid-Ossetie (compleet met Sovjet-kaarten uit de jaren '20 van de vorige eeuw!). Dit afbakenen is sinds de zomer van 2012 in een stroomversnelling gekomen en wordt voortvarend uitgevoerd door grensbewakingstroepen van, hoe kan het ook anders, de Russische Federatie. Zuid-Ossetie zou zelf niet over de middelen beschikken. En dus slaat Ivan het ene na het andere paaltje de grond in. In Tbilisi noemen ze dit proces 'creeping annexation', een reactie die door Moskou steevast wordt afgedaan als 'hysterie'. Sommige experts spreken van een drukmiddel van Russische zijde. Georgie staat net als Oekraine aan de vooravond van ondertekening van een vergaand associatieverdrag met de EU. Zoals u weet heeft Oekraine de ondertekening van het associatieverdrag met de EU, naar het schijnt onder grote druk uit Moskou, opgeschort. "Succesvolle staten duldt Rusland niet aan zijn grenzen. Voor Rusland zijn instabiele buurlanden een doel op zich", aldus oud-president Saakashvili. Aan u lezer om dit te beoordelen. Fascinerend en tragisch tegelijk is het om te aanschouwen hoe deze 'borderisation' in zijn werk gaat. Door het onder de loep te leggen, wordt duidelijk zichtbaar welk een menselijk drama er achter schuil gaat. In de Financial Times las ik begin november een artikel van Neil Buckley. Stelt u zich de volgende situatie voor. U bent 72 en vijf jaar geleden tijdens de vijfdaagse oorlog werd uw huis in brand gestoken. Alles wat er overbleef was een rokende puinhoop. Bewoonbaar maakte u het niet, maar u knapte het zo goed en kwaad weer wat op en gebruikte het voor opslag van gereedschap. Totdat de autoriteiten in Zuid-Ossetie u enkele weken geleden waarschuwen: de Russen leggen 50 meter ten zuiden van de huidige afscheiding een nieuwe prikkeldraadversperring aan. Het dorp was al in tweeen gesplitst en uw huis en grond komen met de verschuiving van 'het hek' plotsklaps aan de verkeerde kant van de grens te liggen. Oppakken en wegwezen, zo luidt de boodschap. U mag uw huis letterlijk met eigen handen afbreken en redden wat u redden kunt. En het hek kruipt steeds dichterbij. Op de bijgevoegde foto ziet u de 79-jarige Davit Vanishvili, wiens huis eerder dit jaar van de rest van het dorp, waar zijn dochter woont, werd afgesneden door het prikkeldraad. Na de 'borderisation' staat zijn huis op het grondgebied van Zuid-Ossetie en zijn hij en zijn vrouw volkomen afhankelijk van de hulp van bewoners aan de andere zijde, zoals voedsel en medicijnen.
Kennedy zei ooit: "We don't need a wall to keep our people inside!" Deze nieuwe Berlijnse Muur op de flanken van de Kaukasus brengt ons het beeld terug van verdeelde volkeren, steden, dorpen en straten. Tsja, en als verdeeldheid een doel op zich is, dan wordt het middel heilig. Voor Davit Vanishvili geen Kerst samen met zijn dochter dit jaar. Vrienden, gegroet!