Is this the way to ... Shiomgvime?

Zaterdag 4 augustus vandaag. Een rustdag, want ondanks de heerlijke ontspannen dagen in Borjomi, valt het reizen met de marsjroetka (taxibusjes) soms niet mee. Daarover meer in een ander verslag. Eerst nog enkele woorden aan het elektronische postsysteem toevertrouwd wat betreft vorig weekeinde. Op ons programma stond een familiebezoek in de wijk Gldani, in het noorden van de hoofdstad Tbilisi. Het is zo'n stereotype sovjetstijl woonwijk met vooral heel veel eentonige hoogbouw. Dit alles in schril contrast met het paradijselijke Georgie van buiten de stad. In Gldani wonen in zo'n flat, op drie hoog, neef Zuriko met vrouw, hun zoon, schoondochter en twee kleinkinderen, Anastasia en Zuka. En met slechts twee slaapkamers, een kleine zit- en eetkamer, keuken en badkamer houdt het qua ruimte niet over. Opa Zuriko zit zonder werk, maar past samen met oma op de kinderen. Zoon Tariel en schoondochter Nona werken allebei. Zij zijn dan ook niet thuis wanneer wij 's middags arriveren. Opa glipt snel naar buiten om, zo blijkt later, iets voor op tafel te halen. Het wordt een gezellige middag, de kinderen spelen leuk met elkaar, het eten smaakt prima en er wordt bescheiden een borreltje gedronken. De volgende dag, zondag 29 juli, blijft de zon zich verschuilen achter het wolkendek. Een uitstekende dag iets te gaan ondernemen. Het is vlak na de middag als we de auto starten voor een tocht richting het 35 km ten noordwesten van Tbilisi gelegen Shiomgvime. We rijden Tbilisi uit, nemen de afslag naar Mtskheta en daar volgen we de borden Shiomgvime. Op het bord was men echter een ding vergeten te vermelden: 'betreden op eigen risico' of '4 wheel drive only', iets waar we natuurlijk gaandeweg pas achterkwamen. Ja, Georgie blijft voorspelbaar onvoorspelbaar... Het eerste stuk van onze te volgen route was keurig geasfalteerd en dat had de rest van het traject ook moeten zijn, doch helaas, het asfalt veranderde al spoedig in gewoon verhard wegdek, vervolgens in steentjes, vervolgens in stenen en vlak voor onze bestemming weer terug in asfalt met een behoorlijk hellingpercentage. Het was als rijden door een droge rivierbedding! Ik heb mijn zwager die achter het stuur zat deze dag niet vaak zoveel verwensingen horen uitroepen. Het spoor volgen luidde het devies, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Paar maal gestopt, stukje terugrollen en met gas doorknallen. En bij de laatste beproeving voor de laatste bocht sloeg de twijfel toe bij de medepassagiers... Is dit wel de juiste weg? Bij mijn weten wel, zei ik nog altijd optimistisch (voor het laatst was ik hier in 2003). Ik stapte uit, liep de hoek om en ja hoor, kilometers verder, tegen de rotswand aangeplakt zag ik onze eindbestemming: het eeuwenoude klooster Shiomgvime, hetgeen letterlijk betekent " De grot van Shio". Met vrees in het hart voor de terugreis het laatste deel van de tocht aangevangen. Het bleek meer dan de moeite waard te zijn! Los van de historische betekenis van deze plek, is het panorama vanaf deze locatie overweldigend. Achter ons een steile rotswand, voor ons de vallei van de rivier de Mtkvari. Het is een hele klim naar boven vanaf de parkeerplaats. Op ons gemak wandelen we rond over het terrein. Zoeken de schaduw op waar mogelijk. De geschiedenis van dit klooster gaat terug tot de 6de eeuw n. Chr. toen de monnik Shio er een orde stichtte. Zijn laatste jaren bracht deze monnik door in volledige afzondering van de buitenwereld in een grot, vandaar de benaming " De grot van Shio". Het is een klooster in bedrijf en ik heb vandaag een aantal monniken zien lopen. Geen tweeduizend overigens, zoals tijdens de hoogtijdagen van dit complex in de 6de eeuw. Probleem voor ons deze middag: er is geen water. Nou hadden we zelf wel water meegenomen, maar voor op de terugweg is het toch ook wel prettig een goed gevulde fles bij ons te hebben. De serene rust, het fantastische uitzicht, de indrukwekkende omgeving maken een diepe indruk op ons. En met deze indrukken vangen we de terugtocht aan. Een terugtocht die gelukkig voorspoediger verloopt dan de heenreis. Moe maar voldaan vallen we 's avonds in een welverdiende slaap. En dat allemaal dankzij die Shio...tsss.