Verkiezingen - Overwinning voor Georgische Droom!

Historisch - zo zou ik de door Georgische Droom gewonnen verkiezingen van 1 oktober toch wel willen typeren. Historisch, omdat de regeringsmacht in Georgie nu eens niet ten gevolge van een revolutie of staatsgreep overgaat in handen van de politieke tegenstander. In 1991, de Sovjetunie was op sterven na dood, kwamen de dissidenten na het uitroepen van 's lands onafhankelijkheid aan de macht. Tot president werd met een overweldigende meerderheid gekozen Zviad Gamsakhoerdia. Hem werd van alles en nog wat verweten (incompetent, autoritair enz. enz.), medestanders werden al gauw tegenstanders, hetgeen uiteindelijk leidde tot een felle en korte winteroorlog en een belegering van de president en zijn staf in het hart van Tbilisi, waarbij de president begin januari 1992 het veld moest ruimen. De nieuwe (militaire) machthebbers haalden de politiek zeer ervaren oud-minister van buitenlandse zaken van de Sovjetunie, Edoeard Shevardnadze, terug naar Georgie, die uiteindelijk de functie van staatshoofd op zich nam, gekozen werd tot president, twee moordaanslagen overleefde en tenslotte tot eind 2003 president zou blijven. Niets bleef het land bespaard: burgeroorlogen in Abchazie en Ossetie, een opstand van de aanhangers van de oud-president Gamsakhoerdia die in december 1993 onder mysterieuze omstandigheden de dood vond, economische chaos, corruptie en een uiterst gespannen verhouding met de Russen en tenslotte de Rozenrevolutie in november 2003. Het tijdperk Shevardnadze kwam ten einde en alle hoop was gevestigd op de jonge Micheil Saakashvili met zijn Verenigde Nationale Beweging. 'Misha' werd in januari 2004 president en is dat nog steeds. Corruptie werd met wortel en tak uitgeroeid, hervormingen werden ingezet en doorgevoerd, de infrastructuur werd opgebouwd, Ajarie keerde terug onder gezag van Tbilisi en Georgie streefde hartstochtelijk naar zowel het EU- als NAVO-lidmaatschap, dit tegen het zere been van Rusland. De relatie met het Kremlin bekoelde behoorlijk in de loop der jaren en bereikte een absoluut dieptepunt tijdens de vijfdaagse oorlog in augustus 2008. Abchazie en Ossetie verklaarden zich onafhankelijk en de president kreeg het in de jaren daarna op z'n zachtst gezegd steeds moeilijker. Zijn ambtstermijn duurt nog 1 jaar en hij moet na het verlies van de laatste verkiezingen gaan samenwerken met zijn oude rivaal, de aankomend premier Ivanishvili, en leider van de Georgische Droom. In het nieuwe parlement zijn de verhoudingen drastisch gewijzigd: van de 150 zetels worden er na 1 oktober 83 bezet door de nieuwkomers van Georgische Droom en 67 door de 'mishisten' of 'nationalebi'. De beelden van elkaar handen schuddende oud-rivalen en de ogenschijnlijk rimpelloze machtsoverdracht, doen de burgerbevolking opgelucht ademhalen. Geen barricades of veldslagen met de oproerpolitie of ander geweld (op enkele 'kleine' incidenten na). De hoop van een ware Georgisch Droom staat nog fier overeind! Op 20 oktober zal de eerste zitting plaatsvinden van het nieuwe parlement. Ik hoop dat het vervolg op de stembusuitslag evenzo historisch zal zijn en dat Georgie met premier Ivanishvili de droom kan waarmaken! Sakartvelos gaumarjos!