The Black Vulture

David is blijven slapen bij Tekle en we hebben afgesproken rond elf uur elkaar te treffen bij de ingang van de Tbilisi Zoo, de hoofdstedelijke dierentuin aan het Heldenplein. Echter, door de hevige regen van afgelopen nacht liggen er 's ochtends overal nog plassen, is het op veel plekken modderig en besluiten we 's middags op pad te gaan. Met ons drieen pakken we de metro en stappen uit bij de halte Technisch Instituut. We komen boven de grond voor het enorme Sportpaleis en lopen langs de MacDonalds en het Technisch Instituut richting Heldenplein. Twee brullende stenen leeuwen bij de ingang verraden de aanwezigheid van onze bestemming. Tekle en David blijken net voor ons te zijn aangekomen en zijn al binnen. De toegangsprijs bedraagt 2 Lari voor kinderen en 3 Lari voor volwassenen (in totaal zo'n vijf Euro). Het is een oude dierentuin met vooral veel beren achter tralies. Maar ook twee witte tijgers, leeuwen, vossen en wolven, natuurlijk de olifanten en apen, herten, neushoorns en een krokodil. Een openstaand hek met een pad dat naar boven leidt, trekt onze aandacht. Enigszins weggestopt aan de rand van het park zie ik hem ineens zitten: The Black Vulture, oftewel de monniksgier. Wow! Wat een fantastische vogel! Onder de indruk van zijn spanwijdte (bijna drie meter) blijf ik naar hem staan kijken. En hij kijkt naar mij. Blij dat ik op dat moment geen jong berggeitje ben, bedenk ik dat het toch raar is zo'n enorme vogel in een veels te kleine leefomgeving te zien zitten. Snel leg ik hem vast op de gevoelige plaat en hoop zo'n vogel ooit nog eens in het wild tegen te komen. Beneden beleven we nog tot aan het begin van de avond veel plezier aan de bootjes, de achtbaan en de botsauto's, ook al staan die er zo te zien sinds de jaren zeventig. Een tekenaar maakt een leuke karikatuurtekening. Voor mij een mooi moment even uit te rusten op een bankje. Prima zo! It was a lovely day at the zoo, madloba svavi!