Zon, zee en dolfijnen - Koboeleti en Batoemi

Er schijnt sinds kort vanuit Amsterdam een rechtstreekse verbinding te zijn met de Georgische badplaats Batoemi aan de Zwarte Zee. 'Fly Georgia' heet de maatschappij en deze brengt je naar een van de snelst groeiende en veranderende steden van Georgie, en bovendien gericht op de ontwikkeling van het toerisme. Als je de woorden van Donald Trump moet geloven (spandoeken met zijn beeltenis samen met de president hangen boven de toegangswegen naar de stad) dan is "Batoemi binnen vijf jaar een van de beste steden ter wereld". Hij laat er dan ook zijn eigen Trump-tower bouwen. Bescheidenheid siert de mens zullen we maar zeggen... Over Batoemi later meer. Wij vertrokken op vrijdag 10 augustus met de marsjroetka naar Koboeleti, eveneens een badplaats aan de Zwarte Zee en op zo'n 20 km rijden van Batoemi. Het heeft een bruisend strand- en uitgaansleven, een mooi lang strand, een lange boulevard en heerlijk schoon zwemwater. De tocht duurt zo'n vijf uur, heeft twee korte tussenstops en gaat via Gori, Khashoeri, Soerami, Zestafoni, Koetaisi (met het nieuwe parlementsgebouw en de Bagrati-kathedraal onder reconstructie), Samtredia, Lanchgoeti en uiteindelijk eindigt de rit in Koboeleti. Het is prachtig zomerweer en de temperatuur ligt boven de dertig graden. Onze strandvakantie is begonnen! Met onze bescheiden bagage stappen we uit bij de Dzjinjaradze straat. We huren een kamer bij Djemal en Tamara, een geweldig gastvrij echtpaar en verre familie via Marika's oma als ik het goed heb... Het eerste wat opvalt in Koboeleti zijn de grote auto's van de duurdere merken met een Armeense kentekenplaat. De komende dagen komen we er achter dat Koboeleti in de zomer 'bezet' is door vooral Armeniers: "sdajoetsja kvartiry" (kamerverhuur) lees je overal langs de drukste weg van deze badplaats, de avenue Agmashenebeli. Verklaring voor deze Armeense badgasteninvasie: het land grenst zelf niet aan zee, met Azerbajdzjan dat aan de Kaspische Zee grenst, zijn de relaties op z'n zachtst gezegd nogal moeizaam (lees: aartsvijanden). Bovendien is die Kaspische Zee niet zo schoon door alle olievervuiling en is het badderen in het zwemwater van je aartsvijand evenmin prettig. Dus komen hordes Somkhebi (Armeniers in de Georgische taal) naar de Georgische badplaatsen, waar ze uiteraard gastvrij worden ontvangen. Verder zijn er veel Azeri, komen we enkele Russen tegen en schijnt Koboeleti populair te zijn bij onze Duitse oosterburen. Vrijdagavond liggen ook wij met zn vieren te dobberen in zee. David kan zijn hart ophalen en Elene is gek op het water! De zaterdag en zondag brengen we door op onze strandstoelen en onder onze parasol. Maandag staat het dolfinarium in Batoemi op onze 'to do'-lijst. Helaas! Bij aankomst in Batoemi (tip: lijn 10 stopt voor het dolfinarium) blijkt het op maandagen gesloten. Kleine teleurstelling bij de kinderen (en bij ons natuurlijk ook). Gelukkig heeft Batoemi veel meer te bieden dan alleen het dolfinarium! We gaan een hapje eten in restaurant San Remo, dat net als de Scheveningse pier boven het water 'zweeft', wandelen langs de eindeloze boulevard met lounge-caf'e's en speelattracties, genieten van de parken, nieuwe gebouwen, een treinritje langs de hoogtepunten en keren uiteindelijk moe maar zeer voldaan 's avonds terug naar Koboeleti. De volgende dag arriveren ook Lela en Tekle in het gastenverblijf. We gaan met zijn allen naar het park van Koboeleti dat op dit moment een complete metamorfose ondergaat. Kosten nog moeite worden gespaard om het de toeristen naar de zin te maken! Dan gooien de weergoden roet in het eten. Twee dagen is het wisselvallig weer, af en toe regent het (op een verjaardag van een zwager van Djemal zit ik met drie Georgiers en een Armenier onder de parasol in de regen aan de feesttafel; ondanks het slechte weer gaan er vijf 2,5 literflessen witte wijn door...auw!). Vrijdag klaart het weer iets op en gisteren was het gelukkig weer volop zomer. Zwembroeken aan en tot een uur of een heerlijk gezwommen, de gele banaan bedwongen en 's middags om vijf uur genoten van de 1 uur durende show in het dolfinarium. Fantastisch! Uitzinnig enthousiast publiek (uitverkocht huis), enthousiaste dolfijnen en professionele trainers. Tegen zevenen zijn we bij vrienden in Makhindjaoeri (tussen Batoemi en Koboeleti), waar we het vertrek van onze nachttrein afwachten. Rond kwart voor tien stappen we onze slaapcoupe binnen. Marika verricht een kunstwerk door de tickets om te wisselen met een aantal medepassagiers: we hebben namelijk drie plaatsbewijzen, maar allen in een andere wagon (10, 19 en 20)... Een man uit Bakoe en een andere jongeman uit Azerbajdzjan zijn bereid hun tickets met ons te wisselen, zodat uiteindelijk ons hele gezin in wagon 19 de nachtrit van 8 uur doorbrengt. Keurige trein, schoon, goede service en meer dan acceptabele slaapplaatsen. Vandaag, precies volgens schema, rolde de trein om 06:15 uur het station van het nog slapende Tbilisi binnen. Het was met een woord onvergetelijk. Krijgt Trump misschien gelijk? Het was nu al geweldig, laat staan over vijf jaar! Sakartvelos gaumarjos