Tbilisi 2013 - over vijgenblad en kabeltrein!

Woensdagochtend maken de mussen zo'n herrie itussen het groen van de wijnranken dat ik wel uit mijn slaap moet ontwaken! Het belooft wederom een zonnige en warme dag te worden. Daar de kinderen dol zijn op de dierentuin, gaan we tegen de middag met de metro richting halte Technisch Instituut. Uitgestapt bij het Sportpaleis maken we een foto van de metershoge atleet die daar alleen op zijn sokkel staat en wiens edele delen slechts worden bedekt door een vijgenblad (flauw Georgisch grapje: er staat een jongedame aandachtig naar het beeld van de atleet te kijken en wordt aangesproken door een jongeman, die tegen haar zegt: je kunt beter in de herfst komen kijken, wanneer de bladeren naar beneden vallen!)
In de dierentuin is het als vanouds gezellig. David en Elene genieten volop en helpen uiteindelijk de dierenverzorger met het voeren van een prachtig groot hert en de lama's. Appels, komkommers en wortelen zijn in een mum van tijd in de hongerige magen verdwenen. Bij de beren staan we vandaag langer stil: zij zoeken verkoeling in het bassin en zijn met elkaar aan het stoeien, hetgeen voor veel opspattend water zorgt. Het aardvarken en de twee vleermuisoorvossen (er zal een meer verantwoorde naam voor deze dieren zijn, maar de lezer kan zich er vast iets bij voorstellen...) zijn duidelijk minder actief - zij liggen uitgeteld in de schaduw te dutten.
Donderdagochtend worden we gewekt door het getik van regendruppels op de zinken dakbedekking. Het koelt hierdoor aangenaam af en rond het middaguur breekt de zon alweer door en blijft het tot laat in de avond tropisch warm. 's Middags hebben we een afspraak met de moeder van een hele goede vriend van ons uit Groningen. Zij woont in de wijk Varketili. Om twee uur zal ze ons ontmoeten bij de toegangspoortjes van het metrostation Varketili, de laatste halte op de lijn. Deze wijk wordt gekenmerkt door veel hoogbouw en heeft een ietwat troosteloze aanblik. We zijn te vroeg en omdat we niet weten hoe zij er uit ziet, hebben we een aantal vrouwen op het oog. Zonder resultaat. Dan komt er een vrouw binnengelopen, die als twee druppels water lijkt op haar zoon. Dat moet haar zijn, zeg ik tegen Marika. De ontmoeting is hartelijk en we worden uitgenodigd met haar mee te gaan naar huis. De gastvrouw heeft in korte tijd een zoete tafel klaar met koffie, fruit en chocolade.
Begin van de avond rijden we met z'n allen naar de megastore Goodwill om alvast een kado voor oom David te kopen: vier nieuwe tuinstoelen, zodat we eindelijk niet meer op te lage krukjes en harde stoelen hoeven te zitten! Na Goodwill gaan we door richting de wijk Gldani voor een onverwacht bezoek aan de Kalandadzes. Hier is het uitgebreid tafelen en bijkletsen. Altijd goed om daar te zijn!
Vrijdagochtend gaan we met ons vieren richting metro. We stappen uit op Roestaveli en 'klimmen' langs het conservatorium en het hooggerechtshof richting de ingang van de Tbilisi Funecular Railway, die sinds 2012 is uitgerust met de modernste apparatuur en kabeltrein. Het hoofdgebouw is herbouwd zoals het er bij de opening in 1905 (!) ook heeft uitgezien en de flitsend rode kabeltrein brengt ons in een paar minuten naar boven. Weer zijn we onder de indruk van wat Georgie ons te bieden heeft! Schitterend gewoon. Daar, honderden meters boven de stad, ligt het Mtatsminda (mta=berg, tsminda=heilig) of Bombora Park, een soort mini Efteling. Eerst bijkomen in het prachtig gerestaureerde restaurant met een adembenemend uitzicht over de stad. Hier wil ik elke dag wel naartoe, zo aangenaam is het hier! En wie ontmoeten we op deze Heilige Berg?! Levan Goliadze met zijn reisgezelschap uit Nederland! We nemen het er van en het is pas begin van de avond als we moe maar voldaan huiswaarts keren. En ondanks de rit door het spookkasteel, slaapt David uitstekend...! Morgen wacht ons een arbeidsintensieve dag..., maar daarover schrijf ik later meer. Warme groeten uit Tbilisi!