Emotioneel zware tijden
Blijf op de hoogte en volg Martin
24 Juli 2014 | Georgië, Tbilisi
Eindhoven gistermiddag. Veertig rouwauto's. Een even indrukwekkende als droevige ceremonie. Waardig en menselijk. Ingetogen. Strak geregisseerd. We bidden voor de slachtoffers.
Tbilisi gistermiddag. Sinds de ochtend gaat het niet goed met je. Ik krijg geen adem, zeg je. De ambulance is er razendsnel. Je ondergaat de testen met een angstige blik. Wat gebeurt er met me? Wat gaan ze met me doen? Je hand zoekt de mijne. Deda, noe geshinia. Mam, niet bang zijn. We zijn bij je.
Bichebi arian? Is er mankracht aanwezig, vraagt de arts-verpleegkundige. Met zes man tillen we je op de oranje brancard. Naar de ambu. Ik houd je vast tot je in de ziekenauto ligt. Noe geshinia. Niet bang zijn. Mari laat een traan. Er is geen plaats naast je in de ambu. Dan maar volgen. Ik blijf thuis met de kinderen. Hoe lang het gaat duren weet niemand.
Om half tien 's avonds is Mari weer thuis. Je bent in goede handen, maar heel erg zwak. Er is lang gesproken en gewogen wat het beste voor je zou zijn. De artsen van het Michailovskij-ziekenhuis in Digomi komen tot de conclusie dat de intensive care het beste is. We krijgen een telefoonnummer van de afdeling mee. Vergeefs proberen we contact te krijgen.
Hoe heb je de nacht doorgebracht? We willen het graag weten. Vreemde aanblik van een leeg bed in ons eigen veldhospitaal. Geen uitgestoken hand. Geen tskhali minda, ik wil water. Deze ochtend weer gebeld. Weer geen gehoor. Ligt de hoorn soms van de haak? Mari komt naar je toe, maar mag je niet bezoeken. Kans op infecties. Streng personeel dat geen vragen beantwoordt. Via een bevriende arts maken we voor deze avond een afspraak. We moeten je even zien.
We bidden voor je gezondheid.
Deda, noe geshinia. Niet bang zijn, mam.
Het zijn emotioneel zware tijden.
Tbilisi gistermiddag. Sinds de ochtend gaat het niet goed met je. Ik krijg geen adem, zeg je. De ambulance is er razendsnel. Je ondergaat de testen met een angstige blik. Wat gebeurt er met me? Wat gaan ze met me doen? Je hand zoekt de mijne. Deda, noe geshinia. Mam, niet bang zijn. We zijn bij je.
Bichebi arian? Is er mankracht aanwezig, vraagt de arts-verpleegkundige. Met zes man tillen we je op de oranje brancard. Naar de ambu. Ik houd je vast tot je in de ziekenauto ligt. Noe geshinia. Niet bang zijn. Mari laat een traan. Er is geen plaats naast je in de ambu. Dan maar volgen. Ik blijf thuis met de kinderen. Hoe lang het gaat duren weet niemand.
Om half tien 's avonds is Mari weer thuis. Je bent in goede handen, maar heel erg zwak. Er is lang gesproken en gewogen wat het beste voor je zou zijn. De artsen van het Michailovskij-ziekenhuis in Digomi komen tot de conclusie dat de intensive care het beste is. We krijgen een telefoonnummer van de afdeling mee. Vergeefs proberen we contact te krijgen.
Hoe heb je de nacht doorgebracht? We willen het graag weten. Vreemde aanblik van een leeg bed in ons eigen veldhospitaal. Geen uitgestoken hand. Geen tskhali minda, ik wil water. Deze ochtend weer gebeld. Weer geen gehoor. Ligt de hoorn soms van de haak? Mari komt naar je toe, maar mag je niet bezoeken. Kans op infecties. Streng personeel dat geen vragen beantwoordt. Via een bevriende arts maken we voor deze avond een afspraak. We moeten je even zien.
We bidden voor je gezondheid.
Deda, noe geshinia. Niet bang zijn, mam.
Het zijn emotioneel zware tijden.
-
24 Juli 2014 - 16:08
Jeannine:
Als ik thuis ben steek ik een kaarsje aan voor Lena. Sterkte, lieverds! -
24 Juli 2014 - 16:28
Pa En Ma Rijks:
in gedachten zijn we bij jullie , veel sterkte met elkaar. -
24 Juli 2014 - 18:22
Ria Vangeel:
wens jullie heel veel sterkte liieverds dikke kus van ons liefs xxx -
24 Juli 2014 - 20:53
Hans En Annemieke:
We hopen samen met jullie dat het goed afloopt....
Heel veel sterkte in deze onzekere tijden,
Groetjes
Hans en Annemieke -
24 Juli 2014 - 21:56
Nienke, Jasper En Sophie:
Heel veel sterkte. We denken aan jullie. Dikke knuffel -
24 Juli 2014 - 22:39
Jeanette:
Sterkte! -
24 Juli 2014 - 22:42
Isha:
Lieve Martin, Marika, David, Elene, Lena en al jullie familie en vrienden,
Wat weer een ontroerend bericht. Wat kan en moet ik nog zeggen behalve dan dat ik aan Lena en jullie denk en dat ik in gedachten bij jullie allemaal ben. Net heb ik meerdere lieve berichtjes voor jullie gelezen. Jullie zijn niet alleen, wij denken allemaal aan jullie!
Sterkte en heel veel liefs van Isha, en speciaal voor Elene een -
24 Juli 2014 - 23:28
Godfried & Marjolijn:
Lieve vrienden,
in deze moeilijke periode wensen we jullie heel veel sterkte toe. In onze gedachten en in ons hart zijn we bij jullie.
Godfried & Marjolijn -
26 Juli 2014 - 09:49
Nienke:
Heel veel sterkte Martin & familie, Rutger en ik denken aan jullie. Knap hoe je je verhalen in zo'n spannende tijd toch altijd zo mooi op papier krijgt. Sterkte! -
15 Augustus 2014 - 09:41
Mirjam:
Lieve familie, wat emotioneel. En nu? Nu zijn jullie zo ver weg. Wat zal het zwaar en moelijk voor jullie zijn. Liefs, Mirjam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
