Vooraf had ik het ingeschat op een uur lopen. Dat bleek aardig te kloppen. Ondanks het rustige wandeltempo, kwam ik toch nog veel te vroeg aan bij de hoofdpoort van het immense Sameba complex, de enorme Drievuldigheidsskathedraal, waar gisteren de uitvaartdienst voor oud-president Shevardnadze werd gehouden. Op de website van de Georgische regering viel te lezen dat de rouwstoet om drie uur bij Sameba zou vertrekken. En waar kon ik dan het beste gaan staan? En wat kon ik verwachten? Zou ik er uberhaupt in de buurt kunnen komen? Dat bleek geen enkel probleem. Voor het monument van Baratashvili loopt een smalle straat steil omhoog die uitkomt bij het presidentieel paleis. De bewaking is als altijd allert en er wordt door de politie net een auto afgesleept. Op de kruising staat een aantal agenten, maar de weg naar Sameba is niet afgezet. Bij de hoofdingang van het Sameba complex is het druk in die zin, dat het motorescorte links en rechts staat opgesteld en politie druk is met het regelen van verkeer: het is een komen en gaan van grote, snelle zwarte auto's met vlaggen uit alle windstreken. Voor de poort stappen de genodigden uit en lopen dan via de trappen, waar Georgische militairen staan opgesteld met de nationale Kruisvlag, omhoog naar de kathedraal. De ceremonie wordt door de Georgische televisie live uitgezonden. Ik zoek een plek in de schaduw recht tegenover de ingang, vanwaar over anderhalf uur de stoet zal vertrekken. Lijfwachten springen uit hun volgauto wanneer het een hooggeplaatste gast betreft. Plots zwaaien de hekken open en komt het escorte van wat premier Garisbashvili met zijn vrouw blijkt te ziijn met hoge snelheid aangereden. De volgauto met zijn lijfwachten remt af en de chauffeur ziet dat mijn buurman foto's staat te maken en door het open portierraam gebiedt hij een politieagent naar de man toe te gaan en de gemaakte opnames te laten wissen. No questions asked, just do it! Wijselijk houd ik mijn camera even op zak. Even later dezelfde nerveusiteit: de president is in aantocht! Weer openzwaaiende hekken, bodyguards die schichtig om zich heen kijken en dan ook het presidentiele paar de trappen op en naar binnen. Dan begint het wachten. Klokslag drie uur beginnen de klokken van Sameba te luiden. Bovenaan de trappen verschijnt de rouwstoet: de grote krans n de vorm van de nationale vlag wordt gedragen door twee mannen in rood traditioneel kostuum. Daarachter de kist bedekt met de Georgische vlag, gedragen door een erewacht in zwart. Langzaam daalt de stoet de trappen af, in de richting van de inmiddels gereedstaande lijkwagen. De motoragenten zetten hun helmen op en starten vast hun motoren. Dan moeten eerst alle gasten nog vertrekken. Ladingen busjes met buitenlandse diplomaten en andere vertegenwoordigers komen langsrijden en langzaam wordt het drukker op het plein. De sluipschutters van het leger verdwijnen haast onopgemerkt van het terrein. De rouwstoet komt in beweging, een bescheiden applaus stijgt op en dan is het voorbij. Zodra de wagens om de bocht uit het zicht zijn verdwenen, lost de menigte op en is het complex weer vrij toegankelijk. De militairen marcheren af, vlaggen achteloos op de schouders. Ik neem een slok water. Gaumarjos Sakartvelos! Een waardig afscheid op een gedenkwaardige dag. Vrienden, gegroet!